آنچه دیدم فاجعۀ مطلق بود

مردم‌‏شناسی بریتانیایی برای انجام پروژه‏ای پژوهشی به شمالگان، در کانادا، نقل‏‌مکان می‏‌کند. او زبان بومیان آن‏‌جا را می‏‌آموزد و پای حرف‏‌هایشان می‏‌نشیند. در گفت‌وگوهایشان متوجه می‏‌شود که بومیان نگران خودکشی‏‌های مشکوک نوجوانانِ آن مناطق هستند. او درمی‌‏یابد از دهۀ ۱۹۸۰ به این‏‌سو نرخ خودکشی پسران در مناطق شمالی چندبرابر شده و، در طول دو دهۀ پس از آن، مدام بر تعدادشان افزوده شده است. این مردم‌‏شناس، طی ۱۰ سال اقامت در میان اقوام شمالگان، پی به حقیقتی هولناک دربارۀ این خودکشی‏‌ها می‏‌برد که نه تنها برای دولت کانادا که برای همۀ ما زنگ خطری جدی است.