آیا واقعاً «رنگ رخسار خبر می‌دهد از سرّ درون»؟

دزدیدن نگاه، ور رفتن با چیزی و تته‌پته‌کردن؛ این‌ها را نشانه‌های مطمئنی برای تشخیص دروغ می‌دانند. اما مطالعات متعدد نشان داده‌اند که شانس تشخیص دروغ از روی این علائم خیلی بیشتر از پرتاب سکه نیست. گاهی حتی تکیۀ بیش‌ازاندازه روی این کلیشه‌های دروغ‌گویی می‌تواند نتایج فاجعه‌باری در اجرای عدالت از سوی پلیس یا دستگاه قضایی به همراه داشته باشد. با این حساب آیا، به‌جز حرکات متهمان، راه‌های بهتری هم برای تشخیص کسانی که می‌خواهند فریبمان بدهند وجود دارد؟